- Ribadeo está consolidando un xeito dinámico e diferente de tratar e ofrecer cultura e ti en gran medida eres responsable delo ,cales son os pilares básicos dista política de compromiso artístico tan contemporáneo?
- Para non caer en discursos apoloxéticos ou enfarragosos, podería resumir dicindo que queremos ter en conta aos cidadáns, á xente, como primeira opción ideolóxica. A cultura, que non se nos esqueza, é opción, escolla, camiño, e non pode ser nunca neutral. Nós acreditamos na cultura con, desde e para os cidadáns, e tamén pola aposta pola dimensión nacional da cultura galega, cunha ollada actual e natural sobre a sociedade desde a nosa propia realidade. Apostamos por colaborar cos grupos locais, por crear colectivos, por dar canles de expresión ao que son tentativas que moitas veces amosan a súa natureza amateur, pero que tamén evidencian que a xente precisa dicir cousas. O noso papel debe ser mediar entre eles e os públicos, os cidadáns. E tamén apostamos polas propostas que aportan valores para a vida, paixón, innovación, emoción. A palabra clave sería emoción. Se non me emociona ir a esa obra de teatro, se non me causa expectativas, non vou ir, quedo na casa vendo Salsa Rosa. Que Ribadeo se vaia consolidando como unha referencia de innovación, calidade e aposta pola cultura galega é todo un trunfo, porque é o que buscamos. Por suposto, o conseguido até agora é mínimo co que queda por facer, é cuestión dunha década sacar adiante as nosas ideas e visión. Estou teimando en permitir ao público compartir comigo a programación, creando comités abertos onde a xente se poida expresar, crear un Consello Municipal da Cultura verdadeiramente activo, que dea voz e apoie aos outros axentes culturais de Ribadeo. Quero sacar adiante un modelo propio de factóría cultural, unha fábrica de emocións. O obxectivo é facer de Ribadeo un sitio vizoso, dinámico, onde haxa consumidores de cultura, pero tamén productores.
- Sabemos en zimmer103 do teu gosto polas regalices e lambetadas várias que se ofrecen nos quioskes, pero á marxe distas exquisitas chupetadas, as publicacións ofrecidas nise contexto, xornais, revistas , coleccionables de todo tipo e incluso a pornografía son campos da edición con moi pouca ou nula presencia da edición en galego, como ves istas importantísimas eivas?
- Pouco hai, ou nada. Positivas ten unha colección erótica, e Xerais dous libros de certo éxito no seu momento. Pero o sistema cultural galego, e en concreto o da edición, non dá de momento para coleccionábeis, revistas, ... Eu penso que podería dar, pero ás veces falta visión nos propios editores, falta focalizar ben cales son os destinatarios das revistas, iso que fan tan ben os editores da Woman, da Man, da FHM, que din "esta revista é para homes de entre vinte e corenta anos, de nivel económico medio e gosto pola moda, os coches, as mulleres e o que sexa"- Quizais en Galiza sexa necesario estudar ben quen son os lectores que temos, que podemos crear: eu particularmente boto en falla unha revista cultural innovadora, que informe semanalmente ou mensualmente do que se coce e acontece no país, que agasalle CD´s e DVD´s de creadores galegos, ...que sirva de referente pàra a xente nova.